از روزۀ ماه مبارک تا رهایی از سردرگمی

رسیدن به اصل عبودیت، ارتباط مستقیم با روزه دارد. گرچه روزۀ ایام دیگر هم برای خودشان جزای خاصی دارند، ولی ماه مبارک، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.

"إنّ لكلّ شي‏ء بابا، و باب العبادة الصّيام"[1] ؛ رسول اکرم(صلی‌الله‌عليه‌و‌آله): هرچیز، دری دارد و درِ عبودیت، روزه است.

"عبودیت"، فلسفۀ حیات زمینی انسان‌هاست و نتیجه‌اش این است که انسان از بُعد دانی و حیوانی وقایه بگیرد؛ یعنی ترمز و کنترلی در مقابل امیال و شهوات داشته باشد. کنترلی که نامش تقواست و در ماه مبارک با روزه حاصل می‌شود. "كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ"[2]. البته به شرط اینکه فقط شکم روزه نگیرد. بلکه دهان، گوش و چشم و... هم، روزه بگیرند. نتیجۀ این تقوا، رسیدن به فرقان است؛یعنی سردرگم‌نبودن و "چه‌کنم، چه کنم" نداشتن.

کسی که به فرقان رسیده است، مسیر "إِنَّا لِلَّهِ" و "إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ" را به خوبی تشخیص می‌دهد. در همه حال، حضور خدا را درک می‌کند و در محضر است. در بزنگاه‌های امتحان و ابتلا سردرگم نیست و می‌داند در هر میدانی چگونه بر محور دین حرکت کند تا مجری ارادۀ حق باشد. در یک کلام می‌داند چگونه «عبد خدا» باشد.

برگرفته از کتاب "رمضان ضیافت الله"، صص 157-164.

[1]- شهاب الأخبار، ص362 : هر چيز را دري است و درِ عبادت‌، روزه است.

[2]- سورۀ بقره، آيه 183 : اى افرادى كه ايمان آورده‏‌ايد! روزه بر شما نوشته شده، همان‏‌گونه كه بر كسانى كه قبل از شما بودند، نوشته شد؛ تا پرهيزكار شويد.