الگوگیری

امام زمان(عجّل‌الله‌فرجه) می‌فرمایند:

«فِی ابْنَةِ رَسُولِ اللَّهِ لِی أسْوَةٌ حَسَنَةٌ»
دخت پیامبر(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) برای من، الگویی نیکو است.

الگوگیری، یک نیاز فطری است که اگر صادقانه ارضا نشود، انسان به سمت الگوهای کاذب می‌رود. نقش الگو این است که به نفس ما تعين می‌دهد. مثلاً آنچه در يک بذر پرتقال بايد به تعين برسد، شکل، رنگ، بو، طعم و خواص و ويتامين‌هایش است و با اين خصوصيات، از آن، انتظار هلو يا سيب شدن نداريم.

اما در مورد انسان؛ او همهٔ مراتب را دارد و می‌تواند هر تعینی بگیرد؛ یعنی خصوصیات انسانی را ظهور دهد یا خواص حیوانی، نباتی یا جمادی را. برای همین به نمونه و الگویی نیاز دارد که مسیر انسانیت را به او نشان دهد، همراهی‌اش کند و او را به مقصد برساند. تنها در اين صورت است که می‌توان او را انسان خطاب کرد.