رویكرد انقلاب اسلامی، دیانت است. فلشش رو به عالم قدس و تداوم حركتش انهدامِ باطل و ظهور نهایی حق است. در واقع ما انقلاب کردیم چون فطرتمان می‌خواست به سوی عالم معنا حركت کند؛به دنبال معنویت بودیم و می‌خواستیم جنبۀ وجه‌اللّهی‌مان را ظهور دهیم؛ هرچند در این مسیر دچار کمبودها و سختی‌هایی شدیم و خواهیم شد.
پیر و مرشد انقلاب، امام خمینی عزیز(قدس‌سره) دراين‌باره فرمود:
«چه كسی است كه نداند مردم عزیز ما در سختی هستند و گرانی و كمبود، بر طبقۀ مستضعف فشار میآورد؟ ولی هیچ كس هم نیست كه نداند پشت‌كردن به فرهنگ دوَل دنیای امروز و پایهریزی فرهنگی جدید بر مبنای اسلام در جهان و برخورد قاطع اسلامی با آمریكا و شوروی، فشار و سختی و شهادت و گرسنگی را به دنبال دارد؟ و مردم ما این راه را خود انتخاب كردهاند و بهای آن را هم خواهند پرداخت و بر این امر هم افتخار میكنند.»[1]
آری؛ با ظهور انقلاب اسلامی، مسیر به‌گونه‌ای شد که آرام‌آرام روح و روان افراد و خانواده‌ها، تحت تربیت حقیقت قدسی دین قرار گرفت و مناسبات قدسی در این مملكت پذیرفته شد. این روح قدسی، جنس انقلاب ماست و از نوع حرکت ما تأثیر می‌گیرد.
با اينکه شرط ظهور، ارادۀ ذات اقدس الهی است؛ اما از جریانات تاریخ و سنن تاریخی در قرآن می‌یابیم که نحوۀ حرکت ما، سبب تأخیر و تعجیل در آن می‌شود. چنان‌که در روایات داریم: بارها ممكن بود ظهور اتفاق بیفتد، ولی شما شیعیان كاری كردید كه به تأخیر افتاد[2]! اما به هر حال، حق ظهور پیدا خواهد کرد؛ و بی‌شک این انقلاب زمینه‌ساز ظهور خواهد بود.
برگرفته از کتاب "انفجار نور و انتظار ظهور"، جلد1،ص 124.
[1]- صحيفه امام1، ج21، ص327.
[2]- الغيبة للنعماني، ص292 و 293 ؛ الكافي، ج1، ص368.
نظرات کاربران
