در آستانۀ سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران هستیم؛ امروز که حدود چهاردهه از آغاز انقلاب میگذرد به شکر خدا، انقلاب به حرکتش ادامه میدهد. نه فقط بخاطر اینکه رهبرش، شخص خاصی بوده؛ بلکه از آنرو که جهت حرکتش، رو به توحید است و انسانهای بزرگی خون خود را خالصانه به پای آن ریختهاند.
ریشۀ انقلاب ما هرگز انحراف پیدا نمیکند. چون شهدا، خون خود را به پای هدف بزرگ آن ریختند؛ دیو رفته و فرشته؛ یعنی حکومت ولایتفقیه، آمده است. حال اگر فرشته برود، فقط انسان کامل که بالاتر از آن است، میآید، نه چیز دیگر. مادامی که ما محور و صراط مستقیمی به نام انقلاب و رهبر داریم، جایی برای انحراف نیست. پس باید بر اساس اهداف رهبر و انقلاب حرکت کنیم و همواره در صحنه حاضر باشیم.
ما امروز، با بازشدن سفرۀ معنوی ولایتفقیه و جمهوری اسلامی، به افق معنویت دینی، نزدیکشدهایم و بر آگاهی و بصیرتمان افزوده شده است. مبادا این نعمت را دستکم بگیریم و یا قانع شویم و توقف کنیم! مبادا بینشاط شویم و یا روح حماسیمان را از دست بدهیم! فراز و نشیب این حرکت، از ماست و باید برای حاکمیت معصوم و دفع موانع این حاکمیت، تلاش کنیم که اگر سستی کنیم و دیر به مقصد برسیم، تاریخ و نسل آینده از ما بازخواست خواهند کرد.
امروز مسئولیت تکتک ما برای دریافت نور و حقیقت انقلاب و حفظ پایۀ نظام(ولایتفقیه)، بیشتر از دیروز است، در برابر خدا، پیامبر(صلیاللهعلیهوآلهوسلم)، امام و خون شهدای عزیز، مسئولیم و باید با حفظ وحدت و یکپارچگی،در صحنه حاضر باشیم، تا –انشاءالله- بتوانیم با اجتماع قلوبمان، آرزوی امام زمان(عجلاللهتعالیفرجه)، را در مملکت ایران تحقق دهیم و زمینهساز ظهور حضرتش شویم.
برگرفته از کتاب "انفجار نور و انتظار ظهور"، ج1.
نظرات کاربران