دحوالارض يکي از جلوات ايام الله است، شب و روزش عبادات خاصی دارد، يعني مستثنی از ساير روزها و شبهاست. در حقيقت این ایام سنتي از سنن ورود به عالم معني را براي من و شما باز ميکند. در دحوالارض شرايطي برای ارض وجودي انسان، آماده ميشود که به معرفت وجودي خودش برسد "من عرف نفسه فقد عرف نفسه...[1]" آنگاه چيزي جز عشق در وجودش نخواهد ديد. عشق به يک حقيقت که تمام زيباييها عين اوست. نميگويم زيباييها در او است، بلکه زيبايي، ذاتي اوست و زیبایی به او عارض نشده بلکه او عين زيبائي است.
برگرفته از سخنرانیهای سرکار خانوم لطفیآذر در رابطه با دحوالارض
[1] .بحارالأنوار، ج۲، ص۳۱
نظرات کاربران