حضرت امامباقر(علیهالسّلام) فرموده است:
"هَلِ الدِّینُ إِلاَّ الْحُبُّ وَ الْبُغْضُ"[1]؛ (آیا دین، چیزی جز محبّت و دوستی اولیاء خدا و بغض و دشمنی دشمنان اوست؟)
باید دانست ظاهر ایمان، شریعت و باطن و حقیقتش ولایت و برائت است و بهترین دستگیرۀ ایمان، حبّ بالله و بغض فیالله است و انسان برای قدمگذاردن در وادی کمال، باید حبّ صادق را از حبّ كاذب، و بغض صادق را از بغض كاذب تميز دهد.
پس اگر تولّی و تبرّی، امربهمعروف و نهیازمنكر، كه همگی جلوهای از «ولایت و برائت» هستند، صورتی شخصی و نفسانی بگیرند، ارزشی ندارند؛ زيرا در حب و بغض صادق، "من" جایی ندارد و فقط محبوب و خواست او، جلوهگر است.
برگرفته از کتاب "زیارت از حرم تا حریم"، صفحات 105، 106 و 107.
[1].بحارالانوار، علامه مجلسی، ج65 ص63
نظرات کاربران