دحوالارض و آغوش باز خدا

در این روز، شرایط برای ارض وجودی انسان، به گونه‌ای مهیاست که می‌تواند به معرفت برسد و به این وسیله، جایگاه حقیقی خویش را بیابد.

انسان به محض پیداکردن خود، به منای وجود خویش که سرزمین آرزوهاست، می‌رسد، آرزوی صادقانه‌ و طلب واقعی‌اش را در انبوه آرزوهای کاذب می‌یابد و اتحاد دائمی‌اش را با منعم حقیقی و شاه وجود مشاهده می‌کند، می‌بیند وجودش مملو از عشق و محبت به اوست و جز خدا را طلب نمی‌کند.

حال که روز دحوالارض نزديک است، زمان بیداری دوباره و یکی‌شدن است.باید با حرکت از عرفات و منای وجود به کعبۀ دل، یعنی به خود خدا رسید تا با این اتصال، قلب به وسعت هستی سعه یابد و بتواند با این سعۀ صدر ناهمواری‌های عالم ماده را درنوردد و مسیر "إلیه راجعون" را طی کند.

منبع: سخنرانی استاد لطفی‌آذر در روز 25 ذیقعده سال 1392.