بنده، حقيقت سلوک خود در عالم معنا را، از شريعهي رجب آغاز ميكند؛ اما كسي كه بنده نيست و قدمي برنداشته و هنوز اسير ظواهر است، نميتواند سالک شود و حجب نوراني را از صفحهي جانش رفع کند. در ماه ذيالقعده بايد براي بندگي قدم برداشت، تا در سايهي اين بندگي، سالک شد و با ورود به ماه بعد که ذيالحجه است، بتوانيم تعلقاتي را که در قلبمان راسخ شدهاند، ذبح نماييم و در مِناي عشق خدا و ولايت، قرباني شويم. تا آرام آرام در ماه رجب، طعم سلوک را بچشيم و قواي خفتهي جانمان، ازقوّگي به درآمده، به فعليت برسد.
کتاب ذیقعده قعود در جایگاه بندگی، صفحه 14
نظرات کاربران