پس از آموختن آیین‌نامۀ رانندگی به صورت تئوری، پشت فرمان می‌نشینیم و راه می‌افتیم؛ مربی، آن علائم علمی را به عینه در جاده نشانمان می‌دهد و به ما می‌آموزد کجا و چگونه ترمز کنیم؛ گاز بدهیم؛ کلاج بگیریم و دنده عوض کنیم. رفته‌رفته راه و چاه را می‌شناسیم و راننده می‌شویم.
قرآن، هم آيين‌نامۀ علمى است، هم علائم عينى. بسیاری از ما سال‌هاست این آیین‌نامۀ علمی را می‌خوانیم؛ از بهشت‌ها و جهنم‌هایش باخبر می‌شویم؛ اما یک بار هم پشت فرمان نمی‌نشینیم تا با کمک مربی، که همان امام است، علائم عینی قران را ببینیم؛ و با دستگیری امام، از جهنم‌ها عبور و بهشت‌ها را با تمام وجود درک کنیم!
قرآن با تک‌تک کلمات و حروفش آماده است تا راه را به عینه نشان دهد. او منتظر ماست. اما چه غریب و تنهاست؛ مثل امام!
برگرفته از بحث انس با قرآن
نظرات کاربران
