.jpg)
اگر می‌خواهیم در مسیر ولایت قدم بگذاریم، اول باید رفیقی همراه پیدا کنیم، بعد راه بیافتیم. چون این مسیر را نمی‌توان تنها رفت!
رفیق از مادۀ "رفق" به معنی مداراست. رفیق کسی است که بتوان با او همراه شد و حرکت کرد...
چه زیبا مولایمان حضرت امام حسن‌عسکری(علیه‌السّلام) در روایتی ما را با نعمت‌یافتگان حقیقی، و رفقای صمیمی، آشنا کرده و سفارش می‌کنند تا راه ایشان را طلب کنیم:
"بگویید؛ ما را به راه کسانی هدایت فرما، که با توفیق برای دین و اطاعتت، به آنان نعمت بخشیده‌ای و اینان همان‌ها هستند که خداوند فرمود: هرکه خدا و رسول را اطاعت کند، با کسانی است که خداوند به آنان نعمت داده؛ از انبیاء، صدیقان، شهدا و صالحان؛ و آنان بهترین رفیقان هستند."[1]
آری..."حسن اولئک رفیقا"[2]
اینان نیکوترین رفقا هستند...و حضرت از ما می‌خواهند تا از خدا بخواهیم در مسیرشان قرار بگیریم.
پس باید با شناخت اوصاف انبیاء، صدیقین، شهدا و صالحین با آنان همراه شويم و بفهمیم چرا جزء نعمت داده‌شدگان قرار گرفته‌اند؟!
همراه‌شدن با چنین رفیق‌هایی یعنی؛ لحظه‌به‌لحظه در تمام شئون زندگی اعم از فرهنگ، اقتصاد، سیاست و ابعاد عبادی، معرفتی و اجتماعی دنبالشان بدویم و ریز و درشت برنامه‌هایمان را با روش و سیرۀ آن‌ها تنظیم کنیم.
راستی...من و شمایی که هرروز می‌گوییم: " اهدنا الصراط المستقیم"، کدام یک از نعمت داده‌شدگان را که در صراط مستقیم قرار دارند، می‌شناسیم؟!
پس اول رفیق پیدا کنیم بعد راه افتیم.
برگرفته از کتاب "ولایت؛ اتمام نعمت"، جلد اول.
[1]- معانی الاخبار,صفحه 36،37
- [2] سوره نساء, آیه ی 69
نظرات کاربران
