عبودیت؛ یعنی از خودیها گذشتن و کنارزدن تعلقات مادی و نفسانی، که به دو روش امکان پذیر است؛ یا اجباری که با مرگ حاصل میشود و یا اختیاری در همین دنیا.
البته باید توجه کرد که ما هرگز قبل از مرگ نمیتوانیم به طور مطلق، حاکمیت ماده و خواص آن را از خود برداریم، اما میتوانیم دلبستگی خود را به این پوسته، از دست بدهیم. ماه مبارک، تمرینی است برای گوشهای از عبودیت؛ بهاين ترتيب که انسان باب آنچه را که نفسانی است، بر خود ببندد و یکییکی آنها را رها کند.
برگرفته از کتاب "رمضان ضیافت الله"، صفحات 109 و 110
نظرات کاربران