رهآورد ماه رمضان براي مؤمنين این است: دو بال خوف و رجا. نه كِرخ شو كه ما عمل نیکی نکردیم و سستی کردیم. پس هر چه باداباد! و نه فخر كاذب و عُجب در درونت بيايد كه حالا اشكالی ندارد چند روزی خوش بگذرانیم و استراحتي بكنیم!
عارفان حقيقي كه از آبشخور اهلبیت استفاده كردهاند، لحظهای از خوف و رجا خالي نيستند. هم دائم در شور و نشاط و در حال عمل به تکالیف هستند و هم در درونشان خوف دارند. اين بافت وجود يك انسان است. زيرا ما ممكن الوجود هستيم، نه واجب الوجود. قلبِ ممكن، مابين دو نور است: خوف و رجا؛ که این دو با هم مساوی هستند. خوف، نشاط و شوق را از او نمیگیرد؛ و رجا او را سست و كرخ نمیکند که برود راحت بخوابد! با شور و عشق در تمام میادین عبوديت حاضر است؛ ولی با این حال از خود و عاقبت امرش، ترس دارد.
برگرفته از سخنرانیهای استاد لطفیآذر، در خصوص ماه شوال
نظرات کاربران