زن، عاشق خدا، معشوق مرد

زن به دلیل جنسیتش که لطیف‌ و انعطاف‌پذیر است، راحت‌تر و سریع‌تر می‌تواند عشق و ولایت را که همان اسماء الهی است، ظهور دهد. زن، مظهر عشق است و برای عاشق‌شدن و معشوق‌شدن خلق شده است. عشق در حقیقت، احساسِ بودن و درکِ وجود است. لذا اگر زن، جایگاه حقیقی خود را بیابد و به دنبال عشق صادق برود، در نهایت، خودش، معشوق می‌شود و عشق را ظهور می‌دهد. در حقیقت، او به اقتضای سنت عاشقی، منفعل می‌شود و می‌شکند و سختی‌ها را می‌پذیرد، تا وجودش صاف‌تر و نورانی‌تر ‌شود و معشوق از او ظهور ‌کند و اینگونه هستی، عاشق او می‌شود. بنابراین وقتی زن به اقتضای نوعِ بودن خود و در مسیر طلب وجودش که خداست، عاشق شود، همه از او، معشوق یعنی خدا را خواهند دید. در واقع اول، زن، عاشق خداست و بعد مرد، عاشق زن می‌شود؛ و هر دو، عاشق خدا.

برگرفته از کتاب جمال مستور، صفحۀ 141