سرِّ سرور روزه‌دار

مستحب است روزه‌دار، سفره را قبل از افطار بچيند و به حال انتظار برای اذان بنشيند؛ نه به اين علت که فقط غذا بخورد، بلکه خوشحالی روزه‌دار برای اين است که توانسته است بين خواست دل و خواست خدا، خواست پروردگار را انجام دهد؛ چراکه روزه‌دار، رزق حلال الهی را نمی‌خورد؛ يعنی بين خوردن غذاهای حلال و امر پروردگار مبنی بر نخوردن، امر خدا را اطاعت می‌كند؛ پس روحش طالب آن چيزی می‌شود که خدا اراده فرموده است. بنابراين باطنش در سرور است. اين احساس روحي، شيريني‌اي دارد که انجذاب به سوي حق و خدا را در انسان تقويت مي‌کند. این درس زيبايی به ما می‌دهد که در محضر خدا بين ميل ما و خدا، خواست خدا را ترجيح دهيم.

کتاب رمضان ضیافت الله، صفحه‌ی 22و23