سیر وجود از مِنا تا کعبه‌

در روايت آمده‌ [در روز دحوالارض] خداوند زمين را از کعبه به منا گسترش داد، سپس از منا به عرفات کشاند سپس از عرفات به منا رساند و دوباره از منا به کعبه گسترش داد[1]. تفسير انفسي آن اين است که در این روز، زمين وجودي انسان بايد گسترده ‌‌شود و به مِني که سرزمينِ آرزو‌هاست، ‌برسد. آنگاه آرزوهاي صادقش را پيدا خواهد کرد و مي‌بيند که جز خدا را نمی‌خواهد. سپس از منا به عرفات می‌رسد یعنی به وجود خویش عرفان می‌یابد که جز عشق و محبت الهی هيچ چيز نيست. سپس از عرفات به منا و از منا به کعبه می‌رسد یعنی در سير باطني‌اش به صاحب‌خانه مي‌رسد و وقتي به خدا رسيد، قلب او به قدر لامنتهاي هستي وسعت خواهد یافت.

برگرفته از سخنرانی‌های سرکار خانوم لطفی‌آذر در رابطه با دحوالارض

[1].قال ابیعبدالله(علیه‌السلام) "ان الله عَزَّوَجَلَ دحی الارض من تحت الکعبه الي مني ثم دحاها من مني الي عرفات ثم دحها من عرفات الي مني فالارض من عرفات و عرفات من مني و مني من کعبه " کلینی، 1384 ق، ج 4، ص 188 ؛کتابحج