.jpg)
وقتی از لیالی قدر، سخن به میان می‌آید، چقدر حیف است که فقط از آمرزش گناهان و ترک حرام‌ها بگوییم! چه، کسانی که توفیق ادراک شب قدر را یافته‌اند، حتماً آمرزیده شده‌اند.
در شب‌های قدر، امید امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) این است که ما شیعیان که زمینه‌سازان ظهور انقلاب آن حضرتیم، قدر خود را در جایگاه اصلی وجودمان بیابیم و درک کنیم؛ همان که در الست، حضور داشتیم و صلای خدا را "بَلٰی" گفتیم. و چون یافتیم، وجود پربهایمان را به هیچ نفروشیم؛ مگر به کسی که ارزش جان‌هایمان را خوب می‌داند و بهای آن را خوب می‌پردازد؛ که "إِنَّ اللهَ اشْتَرٰی مِنَ الْمُؤْمِنینَ أنْفُسَهُمْ وَ أمْوالَهُمْ بِأنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ"[1]. آن‌گاه با این درک و شناخت، تمام إله‌هایی را که نفس و شیطان برایمان ساخته‌اند، دور بریزیم؛ همان ایده‌آل‌های پست و کوچکمان را که ما را هم کوچک و پست کرده‌اند.
برای این منظور باید إله‌هایی را که ریشه در هوای نفسمان دارند، در راه "الله" و مظهر او که ایده‌آل مطلق هستی است، فانی کنیم و بشکنیم و این مسیر را نه با شعار و حرف، بلکه در میادین امتحان و انتخاب احسن، با حرکت کادحانۀ[2] زیبای خود طی کنیم؛ تا در نهایت این شب، قلبمان را و همۀ تعلق آن را بر طبَق اخلاص نهاده، به حضرت حجت(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) تقدیم نماییم و با این حرکت، زمینه را برای ظهور مظهر ولایت کلیۀ الهی آماده کرده، جزء واردین در عالم زیبای ظهور حضرت حجت(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و یاران ایشان باشیم.
برگرفته از کتاب "شب‌های قدر"، ص292.
[1]- سوره توبه، آيه 111 : همانا الله از مؤمنين، جان‌ها و اموالشان را مي‌خرد، به اينکه بهشت برايشان باشد.
[2]- اشاره به آيه 6، سوره انشقاق : "يا أيهَا الإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِلي رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقيهِ"؛ اي انسان، همانا تو با رنج و تلاش، به سوي پروردگارت در حرکتي؛ پس او را ملاقات خواهي کرد. براي مطالعه در اين باره نيز به کتاب "انفجار نور و انتظار ظهور" از مؤلف رجوع شود.
نظرات کاربران
