در عالم الست، انسان، وجه خدا را دید و به خداییِ او، شهادت داد؛ در واقع آنجا خداوند، حجت را بر انسان تمام کرد تا بداند اگر روزی او را در جنت اسماء نشانده و مسجود فرشتگانش کرده و اگر اسماء را به او تعلیم داده، به این دلیل بوده که او فردا در زمین، حجتی علیه خدا نداشته باشد و اعتراض نکند که بر این امور آگاه نبوده است. این شهادت در واقع، اعتراف قلب در نزد خداوند بوده است تا در هبوط به زمین، بهانهای برای فراموش کردن عالم الهیاش نداشته باشد.
کتاب قلب، عهد نامه الست؛ صفحه 30 و 29
نظرات کاربران