عرفان و معرفت به امام زمان(عجلاللهتعالیفرجهالشریف) یعنی ادراک و شهودِ دائمیِ حضورِ او. کسی که به چنین شهودی رسیده باشد، دیگر امام زمانش از او غایب نیست. البته این شناخت، کاری به صورت و ظاهر امام ندارد؛ بلکه ربط به او، فنا و حضور است.
کتاب معرفت نور تا عصر ظهور، جلد اول، صفحهی 50و51
نظرات کاربران