در واقعۀ کربلا وجود حضرت زینب (سلام‌اللّه‌علیها) چنان وسعت گرفت که توان حمل اسرار امامت را یافت تا در موقعیت مناسب به امام زمانش حضرت سجاد(علیه‌السلام) انتقال دهد. او در رتبۀ عصمت مطلق معصومین(علیهم‌السلام) نبود؛ ولی درجه‌ای از عصمت را داشت که فراتر از گناه نکردن بود و آن همان قدرت تسلط بر نفس داشتن است.
این دختر تربیت‌شده در دامان اهل‌بیت(علیهم‌السلام) در تمام طول زندگی با وجود موانع و سختی‌های بسیار، هرگز از مسیر عقلانیت و عصمت دور نشد. او چنان در وادی عقلانیت قدم نهاد که به عقیلۀ بنی‌هاشم معروف شد.
عقل، نوری است که هرجا بتابد، آنجا را روشن می‌کند. وجود آن بانو نیز روشن‌کنندۀ مسیر انسانی است.
برگرفته از بیانات استاد لطفی آذر
نظرات کاربران
