.jpg)
حضرت علی(علیه‌السّلام) در ولایتش میزان ماست، نه در قد و بالا و اسم و رسمش. ولایت هم، فرهنگی است که همۀ شئون دنیوی و اخروی ما را در برمی‌گیرد؛ مجموعه‌ای است از چگونگی رفتار علی(علیه‌السّلام)، گفتن و شنیدن، خوردن و خوابیدن، ازدواج و اقتصاد، جنگ و صلح و به طور کلی سیرۀ زندگی ظاهری، باطنی، دینی و غیر دینی آن حضرت.
حال اگر ما قیامتمان را در همین دنیا برپا کنیم و نظری به چشم، گوش، رفتار و اوصاف خود بیندازیم، می‌بینیم که چه فاصلۀ عمیقی با ایشان داریم و در نتیجه فریاد "یا حَسرتی" سر خواهیم داد!
به عنوان نمونه، حضرت علی(علیه‌السّلام) در مقام عفو و گذشت، مهربان‌ترین و با گذشت‌ترین است؛ و البته هنگام انتقام هم با شمشیر خویش، بسیاری از خوارج را با پیشانی‌های پینه‌بسته از عبادت، به درک می‌فرستد. اما متأسفانه ما برخلاف مولایمان، اغلب، سکوت و ملاحظه‌کاری‌هایمان، در ارزش‌های دینی و انتقام‌هایمان در مسائل شخصی است!
راه چاره، آن است که مدام اعمال خود را بر میزان ولایت بسنجیم؛ تا از کسانی نباشیم که فردا حسرت بخوریم چرا کم‌کاری کردیم و بیشتر مجاهده نکردیم و از سرمایه‌مان خوب بهره نبردیم!
برگرفته از کتاب رو به آسمان غدیر، صفحات 159 و 160.
نظرات کاربران
