فاطمۀ ثانی؛ منشور امام رضا(عليه‌السلام)

«انتشارات» یعنی نشر‌دادن مجموعه‌ای از مطالب و در اختیار همگان قرار دادن آن. چیزی که نشر نيافته، خودش است و خودش، ولی وقتی منشور شد، تمام هستی از فیض آن بهره‌مند می‌شود.

حضرت خدیجه(سلام‌الله‌علیها) قلب خویش را به عنوان بطن ولایت، خدمت پیامبر(صلی‌الله‌عليه‌و‌آله‌و‌سلم) گذاشت تا ولایت در او ریزش کند. او عشق و محبت پیامبر(صلی‌الله‌عليه‌و‌آله‌و‌سلم) را گرفت و همین باعث شد خود، انتشارات مصطفی(صلی‌الله‌عليه‌و‌آله‌و‌سلم) شود.جان، مال و همه چيزش را ريخت تا نشردهندۀ عشق و ولايت محمد(صلی‌الله‌عليه‌و‌آله‌و‌سلم) باشد.

خدیجه(سلام‌الله‌علیها) با به دنیا‌ آوردن فاطمه(عليها‌السلام)، نشردهندۀ دیگری را از خود باقی گذاشت. فاطمه(عليها‌السلام)، با علی(عليه‌السلام) ازدواج کرد و منشور ولایت علوی شد. همان کارهایی که مادرش در راه حفظ ولایت کرد، او نیز انجام داد و همه چیزش را به پای ولایت ریخت، تا آن را نشر دهد.

این زوجیت به همین ترتیب ادامه یافت، تا اینکه به حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا(علیه‌السلام) رسید و ایشان وظیفۀ نشر را بر دوش خواهر گرامی خود، حضرت معصومه(سلام‌الله‌علیها) گذاشت؛ لذا حضرت معصومه‌(سلام‌الله‌علیها) چون آخرین این زنانِ منشور ولایت است، فاطمۀ ثانی شد.

اینجا بود که مسئلۀ ازدواج و تعدّد نسل در باب ولایت تمام شد، اما حقیقت ولایت باطنی، همچنان توسط زن گسترده شد و ولایت حقیقی نشر یافت.

برگرفته از کتاب آیین زندگی، صفحات227 تا 234.