ماه رجب، ماه خداست.

ماه رجب، ماه خداست. "أین‌الرجبیون"[1] خطاب به کسانی‌است که تشنگی جان را با خودِ خدا برطرف می‌کنند. از اول تا آخر ماه رجب، ندای "أین‌الرجبیون" در عالم باطن و معنا طنین‌انداز است. چنین ندایی از جانب حق، بیانگر این حقیقت است که ارتباط با ماه رجب، تعیّن خاصی به انسان می‌دهد. همچون بذر میوه که باید در وقت مشخصی پرورش یابد و درخت بشود، در این ماه، بذر وجودی ما پرورش داده می‌شود و تعیّن و تشخّص خاصی به خودش می‌گیرد؛ دیگر نیازی به زمان، تدریج و جریاناتی از این قبیل نیست! نفخۀ عظیم و نسیم جان‌بخش الهیِ ماه رجب، این بذر را پرورش می‌دهد.

در ماه رجب، جبرائیل با اعوان و انصارش صف کشیده تا تعلیم دهد. میکائیل با اعوان و انصارش صف کشیده تا روزی دهد. اسرافیل صف کشیده تا مرده‌ها را جان‌ بخشد. عزرائیل با انصارش صف کشیده تا زشتی‌ها را بگیرد و بمیراند. این خاصیّت ماه رجب است که در هیچ‌ کدام از ماه‌های سال از این خبرها نیست!

آری، رجب ماهی‌ است که می‌توان در فعل و صفت و اندیشه، خدا را درک کرد و با اسمائش، یکی شد. می‌توان با لبیک گفتن به ندای "اين الرجبیون" به خیل رجبیون پیوست و به قرب حق رسید...

برگرفته از کتاب "رجب، شهرالله".

[1]. عن امام الصادق(علیه السلام)/ بحارالانوار- ج 94، ص41