محب اهلبیت(علیهمالسلام) بودن، انفعال در احساسات و عواطف نیست. محبت ايشان تنها مقدمهای است برای ورود به عالمشان. ما باید با اسوهگرفتن از آنها در ریز و درشت زندگی خود، محبتهای انفعالیمان را به فعلیت برسانیم؛ تا هر کدام در رتبۀ خود مظهری برای وجود نازنین اهلبیت(علیهمالسلام) باشیم. چگونه؟ با مبتلاشدن.
تا زرهپوشِ میدانِ بلا نباشیم، نمازخواندنها و روزهگرفتنهایمان دردی از جان ما دوا نخواهد کرد. چراکه، حقیقتِ سیرۀ اهلبیت(علیهمالسلام) ابتلا بوده و بس.
برگرفته از مباحث "حسین(علیهالسلام) رحمت واسعه"، جلسۀ هفتم
نظرات کاربران