می‌خواهی بدانی دلت کجایی‌است؟
وقتی برای نماز قامت بستی، خواهی فهمید.
خنده‌دار است، انگار نماز اتحادیهٔ اصناف است؛ هر کس در نماز به صنف خودش مشغول است: خیاط در ذهنش الگو می‌کشد و مغازه‌دار به فکر دخل‌وخرج و اجناس است؛ معلم سر کلاس است و خانه‌دار هم یاد کمد و فرش و کارهای عقب‌‌مانده‌اش است.
انگار یادمان رفته نماز برای #معراج ماست؛ معراجی که استارتش از همین روزمرّگی‌ها زده می‌شود. چطور؟
اگر در این روزمرّگی‌ها خواست خدا و تعالی روحمان را ملاک کارهایمان قرار دهیم، در نماز به اتحادیهٔ فرشته‌ها راه می‌یابیم، نه اتحادیهٔ اهل دنیا.
برگرفته از بحث ریشه‌های_بنیادین_اخلاق
نظرات کاربران
