منتظر و عبوديت محض

باید عبد باشیم و روحیۀ خضوع و خشوع در ما باشد، نه خودسری و خودمحوری؛ تا از ورای پرده، جمال دلربای مهدی(عجل‌الله‌فرجه) برایمان آشکار شود. البته در این راه، تنها مشتاقان بامعرفت، موفّق‌اند، نه مشتاقان جاهل و غافل! مشتاقان صاحب معرفت با عبودیت محض، دقت بسیار و اطاعت مطلق، به مقام "تَرَانَا وَ نَرَاکَ" بار می‌یابند و مشهود وجود امام می‌شوند؛ چراکه، معصوم(عليهم‌السلام) همان‌طور که مظهر جمیع صفات و اسماء الهی است، مظهر اسماء بصیر و شهید نیز هست. امام، "عَینُ اللهِ النَّاظِرَةُ" است و اگر چه ما او را نمی‌بینیم، او ما را می‌بیند.

برگرفته از کتاب "معرفت نور تا عصر ظهور"، ج3, ص 205