امام صادق(علیهالسلام) میفرمایند:
"إِنَّ اللهَ یحْشُرُ النَّاسَ عَلَی نِیاتِهِمْ یوْمَ الْقِیامَة"[1]
"همانا خداوند در روز قیامت، مردم را بر اساس نیتهایشان محشور میكند".
در حقیقت، آنچه حشر و حیات ابدی انسان را تشکیل میدهد و او را به عالم ابدی وجودش منتقل میکند، همان چیزی است که در عالم دنیا نیت کرده است. چه؛ نیت، جان انسان و عمل، جسم او را در مسیر بندگی قرار میدهد. هر چند این دو، تأثیر متقابل بر هم دارند، اما اصالت با نیت و انگیزه است. لذا عملی مقبول درگاه حضرت حقتعالی است و انسان را به مقام قرب میرساند، که با نیت صادق و به انگیزۀ قرب به خدا انجام بگیرد.
جایگاه نیت در وجود، به قدری اصالت دارد که عمل انسان، از همان لحظۀ نیت کردن شکل میگیرد و تأثیر وجودی آن، تحقق عینی پیدا میکند؛ گر چه در خارج، ظهور نداشته باشد. یعنی همین كه در وجودِ انسان، انگیزه برای حرکت صحیح کلید بخورد، شخصیت ابدی او ساختهمیشود؛ حتی اگر آن انگیزه، فرصت نیابد به مرحلۀ عمل برسد. لذا رسول اكرم(صلیاللهعلیهوالهوسلم) به ابوذر میفرماید:
"یا أبَاذَرٍّ، هُمَّ بِالْحَسَنَةِ، وَ إِنْ لَمْ تَعْمَلْهَا؛ لِكَیلا تُكْتَبَ مِنَ الْغَافِلِینَ."[2]
ای اباذر، به نیکویی اهتمام کن و قصد عمل خیر و نیک را داشته باش، اگر چه آن را انجام ندهی؛ تا از غافلان نوشته نشوی!
برگرفته از کتاب "دریای مکرمت"، صفحات 91، 92 و 93.
[1]- بحار الأنوار، ج67، ص209.
[2]- بحار الأنوار، ج74، ص90.
نظرات کاربران