هم دوستی، هم دشمنی؟

چگونه مي‌توان هم امام حسین(علیه‌السلام) را دوست داشت و هم مقابل او ايستاد؟ اين جريان وقتی رخ می‌دهد که ما به جاي حرکت و بالا رفتن با امام، که کاري بسيار سخت و مستلزم تلاش, مجاهده و افتادن در دام بلاها و سختي‌هاست، امام را مطابق خواست خود، پايين می‌کشیم. اگر چه حقيقت وجود امام هرگز پايين نمي‌آيد، اما پايين کشيدن امام، يک امر توهمي است که به راحتي انجام مي‌شود؛ يعني مي‌توان سر جاي خود و اميال خود بود و امام را هم با خود دانست و در توهم، از او حاجت گرفت!

برگفته از کتاب ابتلا در کربلا، صفحه‌ی 286