.jpg)
امام رضا (علیه‌السلام) در حديثي فرمودند:
«زماني كه خداوند به ملائكه دستور داد به آدم(علي‌نبيّناوآله‌وعليه‌السلام) سجده كنند و آدم را داخل بهشت كرد و مورد احترام قرار داد، آدم با خود گفت: آيا خداوند، انساني بهتر از من خلق كرده است؟ از جانب قدس ربوبي ندا رسيد: سرت را بلند كن و به ساق عرش بنگر. آدم، سر بلند کرد و ديد بر عرش الهي نوشته شده است: "لا إلَهَ إلاّ الله، مُحَمَّدٌ-صلی‌الله‌علیها- رَسُولُ اللهِ، عَلِيُّ بْنُ أبِيطَالِبٍ -علیه‌السلام- أمِيرُالْمُؤْمِنِينَ وَ زَوْجَتُهُ فَاطِمَةُ–سلام‌الله‌علیها- سَيِّدَةُ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ-علیهماالسلام-سَيِّدَا شَبَابِ أهْلِ الْجَنَّةِ". آدم پرسيد: پروردگارا، اينان چه کساني هستند؟ خداوند فرمود: اين‌ها از فرزندان تواَند و از تو و از همه‌ي مخلوقاتم، بهتر و برترند؛ اگر اينان نبودند، من تو را نمي‌آفريدم و بلکه بهشت و جهنم و آسمان و زمين را نيز خلق نمي‌کردم!»[1]
و اين همان حقيقت تعليم اسماء بود و مسجود اصلي فرشتگان، ولايت و حقيقت خليفةالله بود، نه شخص آدم؛ خليفةالله آدم نبود بلکه همان‌هايي بودند كه در وجود آدم، تحت عنوان تعليم اسماء و نفخه‌ي روح الهي دميده شدند. و آدم، روح ولايي ایشان را گرفت، تا بتواند مسيري را آماده كند كه در آن، ولايت در باطن صد و بيست و چهار هزار پيامبر بيايد و در تعيّن علي (علیه‌السلام) و اولاد علي (علیه‌السلام) در زمین ظهور پيدا كند.
کتاب ولایت اتمام نعمت، جلد 2، صفحه‌ی 27
[1]- بحار الأنوار، ج26، ص273 ؛ عيون أخبار الرضا7، ج1، صص306-307.
نظرات کاربران
