کرامت

کرامت، عزت و برتری ذاتی است. پس شخص کریم در هر شرایطی و نسبت به هرکسی کرامت دارد؛ زیرا هرگز نمی‌تواند خلاف ذات خود عمل کند. 

کریم، کاری ندارد که طرف مقابلش داراست یا ندار؛ در هر حال، آنچه را دارد، به او می‌دهد، بدون اینکه هیچ توقعی از او داشته باشد.

چشمهٔ کرامت، خداست که از کَرمش هستی را آفریده و پایدار نگه داشته است؛ و حتی اگر اهالیِ هستی به او کافر شوند، آن را پس نمی‌گیرد. اما...

سهم بندگان از این کرامت چیست؟
اینکه بفهمند اوست که می‌دهد و پیوسته می‌دهد؛ پس در تمامِ آنچه داده و تمام مراتب وجودشان، او را ظهور دهند؛ از خور و خواب، خانه‌داری، نوع پوشش، عطر و بو، و حتی سلیقه گرفته تا تمام ویژگی‌های اخلاقی و افکار و عقایدشان.

این، کرامتی است که این روزها و شب‌ها در پی آنیم و در حریم کریم و کریمهٔ اهل‌بیت(علیهم‌السلام) دنبالش می‌گردیم.

دهه کرامت
میلاد امام رضا (علیه‌السلام)

برگرفته از بیانات استاد لطفی آذر