گریزان از خود

مناجات شعبانیه، مورد اهتمام چهارده‌معصوم و بزرگان دین بوده است. برای رسیدن به شهود قلبی در مناجات شعبانیه، باید معانی بلند آنرا دریافت کرد.

حقیقت مناجات این است که وقتی بنده ادراک کرد، عین نیاز است، به خدا رو می‌کند؛ مانند تشنه‌ای که با ادراک تشنگی به‌سوی آب می‌رود؛ چنين بنده‌ای از نفس و خودی و خلق‌وخوی خود، گریزان شده، به‌سوی کمالات و اوصاف الهی، پناه می‌برد؛ "فَقَدْ هَرَبْتُ إلَیکَ"؛ در نتیجه اقبال حق‌تعالی نیز به او روی می‌آورد و مسیر قرب الهی برایش فراهم می‌شود.

برگرفته از مباحث شرح مناجات شعبانیه