‌مادرم روزت مبارک

تو را ستوده‌اند زیرا که عجیب، در آفرینش، شبیه خدای خویش شده‌ای. تو در نقش مادری، مظهر خدایی. گویی خداوند تو را نمونه‌ای آفرید برای بندگانش تا بیابند، خدا چگونه آنها را دوست می‌دارد.

راستی! همانطور که شدت محبت تو به فرزندانت بسته به محبت توأم با تبعیت آن‌ها به توست؛ در نزد خداوند نيز آن بنده‌ای، بیشتر محبوب است که عشق او همراه با تبعیت باشد.

این موضوع را زمانی دریافتم که دیدم تو درعین‌حال که در میان بچه‌های خود فرقی نمی‌گذاری و همۀ آنها را دوست داری و خواهان هدايت و سعادتشان هستی، تمام تلاشت را می‌کنی تا آنچه را از خدايت به امانت داری، به آنان منتقل کنی؛ اما دراین‌میان، آنانی که خود را بيشتر شبيه تو کرده‌اند، از باران فيضت بيشتر بهره‌مند می‌شوند و آن‌ها که تنها به داشتن محبتت بسنده کرده‌اند و نمی‌خواهند شبيه تو شوند، از عشق بی‌مثال تو کمتر مستفيض خواهند شد.

و من از این لحظه و به یمن این دریافت نیکو، با خود عهد می‌بندم که رابطۀ خود را با تو، بر اساس محبت و تبعیت، قوی نمایم. زیرا که در زیر سایۀ رضایت تو شاید بتوانم قدمی هم در مسیر بندگی خدای مهربان‌تر از مادر بردارم.

برداشتی از کتاب شب‌های قدر, صفحۀ 400-401