طهارت

(59جلسه)

این مباحث با حلول ماه محرم، آغاز می‌شود؛ ماهی که شور حسینی، جان‌ها را به وجد می‌آورد و به همگان اعلام می‌کند: ای مردم، بشتابید که زیباترین جلوه‌ی عشقِ ولایی که طاهر و مطهّر است، ظاهر شد؛ مبادا از این آبِ پاکِ پاک‌کننده، بی‌بهره بمانید! آبی که جان‌ها را شستشو می‌دهد و مراتب گوناگون وجود را حُرگونه، از ناسوت تا ملکوت و جبروت، به طهارت می‌کشاند.

تعجب نکنید! حتی آبی که در ناسوت، یعنی همین دنیای خودمان، ما را طاهر می‌کند، رتبه‌ای از همان ماء مَعین ولایت است؛ اما خیلی نازل شده! اصلاً قدرت طهارت دادن، فقط از آنِ ولایت است: "...وَ جَعَلَ صَلاتَنَا عَلَیكُمْ وَ مَا خَصَّنَا بِهِ مِنْ وَلایتِكُمْ طِیباً لِخَلْقِنَا وَ طَهَارَةً لِأنْفُسِنَا وَ تَزْكِیةً لَنَا وَ كَفَّارَةً لِذُنُوبِنَا".

و اتصال آب به عالم ولایت است که خاصیت طهارت را به آب بخشیده و آن را برای اعمال طهارت‌دهنده‌ای همچون وضو و غسل، مختص کرده است! کافی است به این اتصال، معرفت پیدا کنیم تا بتوانیم با بهره‌گیری از آدابی که در آیات و روایت گوناگون برای استفاده از نعمت‌های دنیوی مطرح شده، از همین صورت نازل زمینی، صعود کنیم و با بطن ولایی‌اش همراه شویم؛ که هر چه این صعود بیشتر باشد، همزمان با صورت طهارت و وضو، عوالم باطنی‌تری از ما نیز طاهر می‌شود؛ حتی عالمی چون عالم خیال!

اینکه عالم خیال چیست، چه اهمیتی دارد و چه تأثیری بر خواب‌ها و رؤیاهای ما دارد؛ چرا عالم خیال، نیاز به طهارت دارد و چگونه می‌توان آن را طاهر کرد؛ چگونه کیفیت لباس پوشیدن، بر طهارت این عالم، تأثیر می‌گذارد؛ چگونه می‌توان از طهارت و وضوی ظاهری، به طهارت باطنی و خیالی رسید؛ و بسیاری مباحث دیگر، موضوعاتی است که در این سلسله نوارها به آن پرداخته شده است.