(7جلسه)
آیا تا کنون اندیشیده‌اید که علت جاودانگی قیام امام حسین(عليه‌السلام) چه بوده است؟
برای یافتن پاسخ این سؤال، در این بحث به بررسی ریشه و پایه‌ی حرکت امام پرداخته می‌شود تا ما با شناخت و توجه به آن اصل، راحت‌تر بتوانیم حجاب‌های ظاهری را از میان برداریم و حقیقت کربلا و عاشورا را بیابیم.
ماجرا از روز ازل آغاز می‌شود؛ آنجا که اوصاف جمالی حق‌تعالی جلوه کرد و همگان به زیبایی آن، شهادت دادند؛ "وَ إِذْ أخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیتَهُمْ وَ أشْهَدَهُمْ عَلی أنْفُسِهِمْ ألَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلٰی". در عالم الست بود که همه با این شهادت، می عشق الهی را پذیرفتند. اما مستی این می، درد داشت و ادامه‌ی راه، سخت‌تر می‌شد. آنجا بود که همگان تاب نیاوردند و هر کس به قدر ظرف خودش نوشید و همان اندازه، عاشق شد.
...و حسین(عليه‌السلام) عاشق‌ترین بود و تمامی شروط را پذیرفت. او حاضر شد این می را به تمام و کمال بنوشد و زیبایی‌های آن را در عالم اسفل‌سافلین به تماشا بگذارد. حاضر شد همه چیزش را بدهد، تا همه، خدا را بیابند و طعم آن می را بچشند. حسین(عليه‌السلام) تشنه جان داد، تا تشنگان را از آن می ناب، سیراب کند. و این گونه بود که خدای عشق شد و محبتش در قلوب مؤمنین تا ابد، جای گرفت.
در این بحث با بهره‌گیری از اشعار عرفانی عمان سامانی در وصف عاشورای حسینی، به طور مفصل به این مطالب پرداخته شده است.
نظرات کاربران
