(5جلسه)
در این مباحث، حقیقت "کلّ یومٍ عاشوراء و کلّ أرضٍ کربلاء" بررسی می‌شود که همان حضور انسانیت انسان در تمام صحنه‌های عاشورا و کربلا، در تمام زمان‌ها و مکان‌هاست. پس در هر میدانی که برای ما باز می‌شود، باید ببینیم در کدام جبهه‌ایم: در جلوه‌های فانی جبهه‌ی یزیدی، یا در جلوه‌ی پایدار جبهه‌ی حسینی که همان مقام انسانیت و صراط مستقیم ولایت و اسماء الهی است و قوای انسانی در آن، فعال می‌شود.
در واقع ندای "هَل مِن ناصرٍ ینصُرنی" اگر چه از نای امام حسین(عليه‌السلام) برآمد، اما نصرتی است برای خود انسان در جهت کمالش. گویی امام(عليه‌السلام) پیوسته فریاد می‌زند: کیست که بخواهد او را به مقام انسانی برسانم؟ و اولین و مهم‌ترین جلوه‌ی لبیک ما به ندای امام، این است که قلبمان امام را اجابت کند؛ یعنی همان رتبه‌ی حقیقت جانمان که تعلیم اسماء الهی را گرفته و می‌تواند با حقایق توحید، نبوت و ولایت، ارتباط برقرار کند.
اما کدام قلب است که بتواند لبیک‌گوی ندای امام باشد؟...
قلب سالم، قلبی است که پیوسته در حضور خدا و امام است و اسماء خدا را در هر میدانی حاضر می‌کند. وظیفه‌ی اصلی ما برای انتظار امام زمان(عجّل‌الله‌فرجه) نیز سالم کردن قلبمان است. چگونه؟ راه سلامت قلب، چیست؟ عبادت؟ اخلاق؟ ولایت؟ موانعش کدام است؟ گناهان و معاصی؟ حبّ دنیا؟...
مبسوط این مطالب را در بحث "کلّ أرضٍ کربلاء" خواهیم یافت.
نظرات کاربران
