انتظار

(رمضان 87 – 41جلسه)

شیعه، معتقد است که هدف خلقت، حاکمیت دین خدا در زمین، بر عهده‌ی انسان معصوم است؛ و تا زمانی که این هدف، ظهور پیدا نکرده است، باید منتظرش بود و برای تعجیل در آن، تلاش کرد. بر همین اساس بوده که از آدم تا خاتم‌الأنبیاء(صلّی‌الله‌عليه‌وآله) و از او تا خاتم‌الأوصیاء(عجّل‌الله‌فرجه) یک به یک آمدند تا دین مرضی خدا را در زمین، حاکم کنند. اما هر کدام بنا به عللی موفق نشدند؛ که اگر شده بودند، امنیت، آرامش و بی‌گناهی در همه جا حاکم بود!

لذا امروز نیز اساسی‌ترین وظیفه‌ی هر انسان، این است که همواره منتظر ظهور این هدف الهی بر روی زمین باشد؛ امری که متأسفانه در طول زمان، اکثر مردم از آن غافل بوده‌اند و اصلاً آن را به چشم تکلیف ندیده‌اند! در حالی که انتظار، اوجب واجبات است و اگر نباشد، اعمال دیگر نیز بی‌نتیجه است.

در این سلسله مباحث، مفهوم حقیقی انتظار و علت وجوب آن تبیین شده و همچنین مسئله‌ی غیبت و انتظار در امت‌های قبل به ویژه بنی‌اسرائیل، مورد بررسی قرار گرفته است، تا با شناخت آفات و انحرافات آنان، عبرت بگیریم و در نهایت پس از شناخت مراتب و آثار انتظار، ببینیم که آیا منتظر حقیقی هستیم یا متوهّمانه خود را جزء منتظرین حضرت حجت(عجّل‌الله‌فرجه) می‌پنداریم!