(برنامه‌ی رادیویی- 5جلسه)
مردم هر عصر و زمان، مکلّف به شناخت امام زمان خویش و اطاعت از او هستند؛ هم‌او که برای تأیید دین خدا و برای اینکه نشانه‌ای در میان بندگان باشد، آمده است. ولایت اهل‌بیت(عليهم‌السلام) رکن و اساس ایمان است و ایمان بدون ولایت، همچون نقشی بر آب است!
در قسمتی از دعای 47 صحیفه‌ی سجادیه(عليه‌السلام) در روز عرفه، به اوصاف و وظایف امامت و واسطه‌گری ولایت در تکوین و تشریع، اشاره شده است. در این دعا آمده که امام، پناه مردم، حبل اتصال به خدا و وسیله‌ای برای رسیدن به رضای اوست. در بخش دیگری از دعا، امام بر کسانی که در مسیر اطاعت و انتظار اهل‌بیت(عليهم‌السلام) حرکت می‌کنند، صلوات می‌فرستند و برایشان دعا می‌کنند؛ و این عبارات، نشان می‌دهد که چقدر منتظرین ظهور، مدّ نظر امام سجاد(عليه‌السلام) بوده‌اند.
بحث از اینجا، به مسئله‌ی انتظار می‌کشد و با ذکر روایات متعدد، کلیاتی در این باره ارائه می‌شود. از جمله اینکه انتظار فرج، افضل اعمال امت است و لذا خود امام هم، عامل به این عمل برتر هستند؛ یعنی نه فقط امت منتظر است، بلکه خود امام هم انتظار می‌کشد تا امر خدا برای ظهور، فرا رسد و آن حضرت برای نجات انسان‌ها و برپایی نظام توحید، قیام کند.
انتظار، مکتب آمادگی و هوشیاری است و هر چه انتظار شدیدتر باشد، آمادگی نیز بیشتر است. چشم داشتن به ظهور منجی و حاکمیت دوازدهمین امام معصوم(عجّل‌الله‌فرجه) باور به تداوم امامت است؛ و ضدّ انتظار، یأس است. برای منتظرین، امام همواره حاضر است و هیچ عامل بازدارنده‌ای هر چه هم عظیم و ویرانگر باشد، نمی‌تواند آنان را از پا درآورد.
در این بحث با برخی آداب انتظار و وظایف منتظرین از جمله معرفت، عهد، انس و توسل، آشنا خواهیم شد.
نظرات کاربران
