(4جلسه)
فرج، نزدیك است؛ حتی شاید به نزدیكی فردا، همین امروز یا لحظهی بعد؛ الله اعلم! زمانی كه ما در آن هستیم، آخرالزمان است؛ آخرین ایامی كه مانده تا صاحب زمان بیاید و زمان را در ید قدرت خویش بگیرد. اما دیر و زود آن، شرط دارد؛ چون یک سر ریسمان ظهور را به دست ما دادهاند و تعجیل یا تأخیر ظهور، رابطهی مستقیمی با نوع حرکت ما دارد.
اشکال کار، اینجاست که عموم ما امام را برای خود میخواهیم، نه خود را برای امام؛ و به جای اینکه خود را فانی در خواست امام کنیم، از امام توقع داریم مطابق خواست ما حرکت کند. در حالی که تمام همّ و غم ما باید آماده کردن وجود خود و جهان خارج، برای درک امام و یاری ایشان باشد. اما این امر، چگونه میسّر میشود؟
در درجهی اول باید ببینیم چه چیزهایی، مانع آمادگی برای ظهور است. بیشتر این موانع را باید در رذایل و گناهان قلبی جستجو کنیم، نه فقط در گناهان فعلی و جوارحی؛ چرا که امام زمان(عجّلاللهفرجه) دنبال قلب سلیم است؛ قلبی وسیع که نه تنها از گناه دور است، بلکه عاری از رذایل است. امام برای کسانی ظهور میکند که پذیرایش باشند؛ و قلبی که مملو از رذیلهی حسد و کینه است، نمیتواند نور ولایت امام را بپذیرد؛ اگر چه ظاهراً اهل نماز باشد!
با این تفاصیل، اهمیت شناخت رذایل و مبارزه با آنها، از آن جهت که میتواند مقدمهی درک و یاری امام باشد، صد چندان میشود. باید بدانیم این امراض قلبی که وجود ما را از امام زمانمان(عجّلاللهفرجه) مهجور کرده، چیست، چه خطراتی دارد و چگونه باید با آنها مبارزه کنیم.
امید است این بحث، ما را در شناخت و درمان این رذایل، یاری کند.
نظرات کاربران