(3جلسه)
شب قدر، شب تولد است. شبی است که اعمال ما در اتحاد با عاملش، به امضای حضرت حجت(عجّل‌الله‌فرجه) می‌رسد؛ اعمالی که جوهر صفات و اندیشه و در نتیجه، هویت ابدی ما را تشکیل می‌دهد. در این شب‌ها باید قدری از بُعد حیوانی خارج شویم و طالب بُعد انسانی خود باشیم، تا به درد و درمانِ جانمان پی ببریم. باید وجود خود را از محدودیت، خارج كنیم و در معرض این فیض بی‌انتها قرار دهیم؛ که امشب خداوند، مشتاق بندگان طالب است.
پس کَیّس باشیم، قدر خود را بشناسیم و طلبی درخور شأن خود کنیم؛ که همانا شأن ما، انسان معلَّم به اسماء است. سرمایه و همای سعادت ما، طلبمان است و مطلوب ما، معشوق جانمان. اما باید او را بخواهیم؛ و خواستن او هم، شرط و آداب دارد که از مهم‌ترین آن‌ها، بریدن از آرزوهای باطل و استمرار در طلب حق است.
در بحث این شب‌ها خواهیم دانست که فرق آرزو با طلب چیست؟ چگونه باید از آرزو به طلب برسیم؟ تنها باید برویم یا با بلدِ راه؟ سرّ نماز جماعت و اقتدا به امام، چیست؟ و ما با دانستن این سرّ لطیف، چگونه می‌توانیم نهایت کیاست را به خرج دهیم تا از قافله‌ی قدر، عقب نمانیم؟
نظرات کاربران
