(25جلسه)
آیا هیچ فکر کرده‌اید چرا اغلب ما با وجود طاعات و بندگی‌هایی که تا کنون داشته‌ایم، نتیجه‌ی مطلوب بندگی را آن‌چنان‌كه باید و شاید، نگرفته‌ایم و به عروج و تعالی انسانی و مقامات کمالی نایل نشده‌ایم؟ چرا بزرگان ما، علم را گاهی به عنوان "نور" معرفی می‌کنند و گاهی "حجاب اکبر"؟ چرا قرآن در جایی، نماز را عامل رستگاری می‌داند و در جای دیگر می‌فرماید: "وَیلٌ لِلْمُصَلِّینَ"؛ وای بر نمازگزاران؟!
با سیر در سلسه مباحث "شهود"، می‌فهمیم که آنچه انسان را در حركت وجودی، عروج می‌دهد و به لقاءالله می‌رساند، فقط علم شهودی است و تمام علوم، مجاهدات، امتحانات الهی، احکام و عبادات تشریعی، همه و همه، ابزاری هستند که باید به کمک آن‌ها، حجاب‌ها و آلودگی‌های قلبمان را بزداییم، تا بتوانیم به شهود حقایق و وصال مطلوب جانمان برسیم. ولی اگر چنین نتیجه‌ای نداشته باشد، خود این ابزارها، حجاب می‌شوند!
اما راستی جایگاه شهود، کجاست: چشم سر، ذهن و اعتقاد یا قلب؟ اصلاً کدام حقایق است که باید به شهود آن‌ها برسیم؟ راه رسیدن به شهود چیست؟ مهم‌ترین عوامل و موانع آن، کدام است؟ این مسیر، چه آفاتی دارد و مرز بین شهود و ادعاهای انحرافی چیست؟ ذکر در این باره، چه جایگاهی دارد؟ و...
پاسخ این سؤالات و سؤالات بسیار دیگر به علاوه‌ی مطالبی شنیدنی و زیبا درباره‌ی حالات و مقامات قلب، ولایت، انواع و آثار ذکر و... را در بحث "شهود" خواهیم یافت.
نظرات کاربران
