اشتباهات تربیتی

بچه‌ام لجباز شده است. دقیقاً همان کاری را می‌کند که می‌داند من روی آن حساسم و همان حرفی را می‌زند که نباید بزند. این کار را هم آگاهانه انجام می‌دهد. من به او برچسب «لجبازی» می‌زنم و به خاطر این کار، تنبیه و تحقیرش می‌کنم! اما غافلم که او از رفتار من و پدرش الگو گرفته است؛ ما که هیچ فرصتی را برای لج کردن با هم از دست نمی‌دهیم! کافی است بدانیم یکی از ما به کاری حساس است، تا برای برآوردن خواستۀ خود از نقطه‌ضعف او استفاده کنیم.

در پارک، بچه‌ها را هل می‌دهد و اذیت می‌کند. او را به خاطر این رفتار غلط سرزنش می‌کنم و از پارک رفتن، محروم می‌شود. اما وقتی در بازی او با پدرش دقیق می‌شوم، می‌بینم خشن و پر از هل دادن است و او یاد گرفته که بازی، همین است.

به او می‌گویم «لوس و ننر»؛ اما خودم هستم که با برآورده کردن وقت و بی‌وقتِ خواسته‌های نامعقولش او را لوس بار آورده‌ام.

آری؛ بیشتر رفتارهای غلط فرزندان، در اشتباهات تربیتی ما ریشه دارد و تا آن ریشه اصلاح نشود، این رفتارها ادامه دارد.پس تحقیر او فقط به شخصیتش آسیب می‌زند و دردی را دوا نمی‌کند.

**********

اگر رفتار نادرستی در فرزندت می‌بینی، توهین و تحقیرش نکن؛ ریشه‌اش را پیدا کن. بدان گره کار در دست توست که نتوانسته‌ای با او و شرایط سنی‌اش، درست ارتباط برقرار کنی.