ما باید فرزندانمان را با تمام خصوصیات جسمی و روحی‌شان بپذیریم.
این پذیرش، به معنی تسلیم شدن، نشستن و دست روی دست گذاشتن نیست؛ بلکه یعنی با آن‌ها، به خاطر داشتن بعضی خصوصیات نامطلوب، جنگ و دعوا نکنیم.
بدانیم اولا خود ما هم از نواقص و خصوصیات منفی مبرا نیستیم و ثانیا خداوند، فرزندان ما را با همان خصوصیاتی که دارند، به ما امانت داده و راهی هم برای تربیتشان گذاشته است؛ پس با آرامش درون، بین خودمان و فرزندانمان رابطه‌ای دوسویه و پر از عشق ایجاد کنیم و با آگاهی و معرفت به راه‌های تربیتی، با عشق و محبت به یاری و سرپرستی‌شان بپردازیم.
وقتی همسرتان به خاطر اشتباهی که انجام داده‌اید، شما را سرزنش می‌کند چه حالی دارید؟ قطعاً خودتان را لایق توهین نمی‌دانید. همين‌گونه وقتی فرزندان ما به خاطر اشتباهاتشان از طرف ما سرزنش می‌شوند، همین حال را دارند؛ پس به آن‌ها بی‌احترامی نکنیم و سعی کنیم آن‌ها را درک کنيم آنان لايق محبت و احترام ما هستند.
حسابی عصبانی شده بودم، سومین بار بود که صدایش می‌کردم؛ ولی انگارنه‌انگار!
وقتی در اتاقش را باز کردم ودیدم در حال بازی کردن با موبایلش است، بیشتر عصبانی شدم.
پرسیدم: چرا وقتی صدايت می‌کنم، جواب نمی‌دهی؟
خونسرد جواب داد: خب آخه وسط بازی بودم.
گفتم: یعنی نمی‌توانستی یک دقیقه بیايی و ببینی چه کار داشتم. همانطور با عصبانیت داشتم خارج می‌شدم که یاد قضیه دیشب افتادم، چند بار همسرم صدایم کرد؛ ولی چون ظرف می‌شستم، توجهی نکردم و وقتی اعتراض کرد، با خونسردی جواب دادم: خب آخه وسط ظرف شستن بودم.
به همین راحتی، به حرفش بی‌توجهی کردم وامروز بازتاب رفتار خودم را در فرزندم می دیدم.
همان‌جا فهمیدم بسیاری از رفتارها، خصلت‌ها و نحوۀ نگرش فرزند من، ریشه در خود من دارد؛ پس باید به جای جنگ با او در رفتار خود تجدیدنظر کنم
نظرات کاربران
