هنگامی که از فرزندمان خطایی سر می‌زند، رفتارمان با او چگونه است؟
آیا او را با کلماتی مانند بی‌عقل و نادان مورد خطاب قرار می‌دهیم و به راحتی به شخصیت و شعورش اهانت می‌کنیم؟
چرا یادمان می‌رود که شعور کودکمان از شعور خداوند سرچشمه گرفته و این اهانت‌ها در وجود او تأثیر منفی می‌گذارد؟
والدین گرامی
فرزندان ما نوگلان پاک و معصومی هستند که از کلمات و حرکات ما تأثیر مستقیم می‌گیرند. مراقب باشیم با کوته‌فکری و سطحی‌نگری، شخصیت و آینده‌شان را تباه نکنیم.
**************
فرزندان خردسال ما معصوم هستند، پس نباید به خود اجازه دهیم آن‌ها را با کلمات توهین آمیز خطاب کنیم. مثلاٌ (کم شعور) گفتن به کودک پاکی که نزدیک‌ترین فرد به مبدا شعور هستی، یعنی خداوند است، از کوته فکری والدین می‌باشد.
نظرات کاربران
